Εγώ θα αφιερώσω σε όλη την παρέα το:
Είμαστε αλάνια, διαλεχτά παιδιά μέσα στη πιάτσα
και δεν την τρομάζουν, οι φουρτούνες τη δική μας ράτσα
Τι τα θες, τι τα θες, πάντα έτσι ειν' η ζωή.
Θα γελάς ή θα κλαις, βράδυ και πρωί
Κάθε μας μεράκι, γίνεται τραγούδι και το λέμε,
Και μέσΆ στα στραπάτσα, μάθαμε ποτέ μας να μην κλαιμε
Κι αν στη κοινωνία μας χτυπούν αλύπητα οι μπόρες,
Μέσα στο τραγούδι, φεύγουνε χαρούμενες οι ώρες.
¶ρε Τσιτσάνη….
