Γενικά Θέματα / Μπουγατσοκαταστάσεις / Σκέψεις..... σκέψεις.... / author : Nicksi
Τι θα ήθελαν κάποιες γυναίκες να μας έλεγαν? Χμμμμμμμμμμμμμ για ρίξτε μια ματιά παρακάτω...:
Καλησπέρα σε όλους!
Εγώ δεν κάνω off road, κάνω όμως υπομονή ... πολύ υπομονή!
Όπως φαντάζομαι κάνουν και οι δικές σας γυναίκες, όταν ξυπνάτε μέσα στα μαύρα χαράματα (και ξυπνάνε κι αυτές μαζί σας όταν χτυπάει ανελέητα το ξυπνητήρι στις 5.30 το πρωί...), μετά σηκώνεστε να ετοιμάσετε το φραπεδάκι σας και ψάχνοντας τον εξοπλισμό σας γκρεμίζετε το σπίτι (για να μην ανάψετε το φως και μας ξυπνήσετε φυσικά...), μετά εξαφανίζεστε και τέλος γυρνάτε σπίτι κατάκοποι και νευριασμένοι!
Γιατί είχε σκόνη / είχε λάσπη / δεν είχε λάσπη / είχε πάγο / είχε τον Ερμή ανάδρομο / είχε την Αφροδίτη στον Πλούτωνα...
Μετά τελειώνουν οι δικαιολογίες και αρχίζει το χασμουρητό!
"Αγάπη μου, να ξαπλώσω μισή ωρίτσα και να πάμε μετά για μπάνιο?"
Στη μισή ώρα δε σηκώνεστε ποτέ. Στη 1 ώρα ωριακά ανοίγει το μάτι, αλλά "δεν ξέρω βρε αγάπη μου, νοιώθω έτσι λίγο... να... σαν μια ζαλάδα... σαν μια αδιαθεσία" (δηλαδή θέλω τουλάχιστον άλλη μια ώρα ύπνο, αλλά δε στο λέω στεγνά για να μη φρικάρεις).
Εμείς διαβάζουμε υπομονετικά το Marie Claire Ιουλίου, όπου δίνει 10+1 συμβουλές για το πώς να είμαστε πιο όμορφες στην παραλία. Λες και θα το προσέξετε ότι είμαστε πιο όμορφες. Αφού -αν τελικά πάμε στην παραλία- θα ξαναπάτε να «παίξετε» λίγο σε κάποιο λοφάκι, νεροφαγωματάκι, "έτσι για καμιά ωρίτσα βρε αγάπη μου, αφού ξέρεις ότι δεν αντέχω να κάθομαι στον ήλιο".
Στις 3.30 σηκώνεστε, φραπεδάκι, εφημερίδα, "παιχτάρα αυτός ο Σαβιόλα, μακάρι να μην τον πάρει τελικά ο Βάζελος..." και σε λίγο "άντε, ετοιμάσου να πάμε για μπάνιο γιατί πείνασα κιόλας". Ακολουθούμε τις συμβουλές του Marie Claire Ιουλίου, γινόμαστε πιο όμορφες, δεν το προσέχετε (αλλά ήταν αναμενόμενο να μην το προσέξετε, εκτός κι αν αντί για καπέλο βάζαμε καμμιά ζάντα στο κεφάλι μας...) και φτάνουμε στην παραλία, κάνοντας ανακεφαλαίωση στο αμάξι σχετικά με το τι έφταιξε και δε πέρναγε το... κολοεμπόδιο.
Με το που φτάνουμε στη θάλασσα, ανοίγετε το πορτ-μπαγκάζ και επί 20 λεπτά ξεφορτώνετε τα σύνεργα, τα στήνετε μπροστά στην ξαπλώστρα και αφού ντυθείτε Alien ... "αγάπη μου δεν θα αργήσω" και μην τον είδατε τον καταδρομέα! Η συνέχεια είναι γνωστή... 2 ώρες μετά, γυρίσετε από το «παιγνίδι» όπως το λετε, στην ταβέρνα μας αναλύετε για μια ακόμη φορά (νομίζω η 9η απ'το πρωί) για το πώς έπρεπε να περάσει αυτο το εμπόδιο...
Από το απόγευμα και μετά η μέρα είναι off για εσάς. Δεν έχει off road, οπότε δεν μένουν και πολλά να κάνετε μέχρι να πέσουμε για ύπνο (στο κρεβάτι για ύπνο, γιατί όλο το βράδυ μισοκοιμάστε στον καναπέ / στη βεράντα / στο μπαρ / στην ταβέρνα...). Και φυσικά ... 5.30 το πρωί ... ντριιιιιιιιιιιιν!
Αγόρια, το νου σας στις γυναίκες!
Είναι καλό και σεβαστό το χόμπι σας, πιστέψτε με ότι όλες μας το προτιμούμε από το να γυρνάτε σε ****μπαρα, αλλά μην μας ξεχνάτε και τελείως!
Κάνουμε υπομονή, κάνουμε πλάκα, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να σας τραβήξουμε την προσοχή (χάρη στο 4κίνηση MAG), μάθαμε να αναγνωρίζουμε τα κουμπάκια του μπλοκέ, μάθαμε τη διαφορά που έχει ο WARN από τον T-MAX, τα Αll Terain από τα Mud Terrain, αλλά ... - Βρε αγάπη μου, δεν πρόσεξες καν ότι έβαψα τα μαλλιά μου κόκκινα, τα έκοψα αγορίστικα, έκανα πλαστική στη μύτη ... και δεν ήρθα καν μαζί σου το Σαββατοκύριακο ...
Αγόρια, το νου σας στις γυναίκες!
Βάλτε κι εμάς κάπως στο βαρύ πρόγραμμά σας, στριμώξτε μας κι εμάς κάπου (με την καλή έννοια... στο πρόγραμμα εννοώ), δείξτε μας κάπως ότι εκτιμάτε την κατανόησή μας, το χαμόγελό μας όταν -ακόμα και μετά από 5 ώρες μοναξιάς στο σπίτι- εσείς γυρνάτε πίσω και είμαστε πάλι "παρέα"!
Με αφορμή το θέμα που άνοιξε ο θείος Nicksi, θα ήθελα να εκφράσω μια απορία .... Πόσες από εμάς μάθαμε τί είναι μπλοκέ, τί είναι αντιστρεπτική, τί διαφορές έχουν τα λάστιχα κλπ κλπ από το 4κίνηση MAG? Εεεε? Πώώώς? Α.. ναι? ΚΑΜΜΙΑ. Εγώ προσωπικά δεν γνώριζα καν την ύπαρξη αυτου του περιοδικού. Τί το θέλω το περιοδικό όταν έχω ολόκληρη κινητή βάση δεδομένων στο πλευρό μου?
Κορίτσια ψυχραιμία. Ο πρώτος καιρός είναι δύσκολος και μάλιστα όλο αυτό που περιγράφεται παραπάνω δεν μου φαίνεται άγνωστο. Να ξέρετε όμως οτι υπάρχει λύση. ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ. Μία φορά φτάνει. Ή θα το μισήσετε ή θα το αγαπήσετε. Αν το μισήσετε, έχει καλώς. Θα το πάρει και εκείνος απόφαση να μην σας τρώει τα αφτιά συνεχώς. Αν το αγαπήσετε ακόμα καλύτερα. Έχετε ένα χόμπι που μοιράζεστε μαζί του και εφόσον τον ακολουθείτε σχολιάζετε τα πάντα επί τόπου, είστε και οι δύο παρόντες σε ό,τι συμβαίνει, οπότε επιστρέφοντας σπίτι το θέμα έχει κλείσει και μένετε τα δυο σας....
