Πιστεύω εις έναν φραπέ,
αφρώδη, παγοκράτορα,
ρουφηχτόν εκ καλάµου σπαστής,
εις στοµάχους πάντων ερριµένον.
Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν,
του καφέ συνοδό, και λιπογενές
το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο.
Milk εκ ßοδώς,
αφρόν αληθινόν, εκ µιξερός ηλεκτρικού
χτυπηθέντα, ού γεννηθέντα,
οµοχρήσιµου του φραπέ
δι ου το µάτι ορθάνοιξε.
Τον δι' ηµάς τους ανθρώπους
και δια την ηµετέραν εργασίαν
φυτροθέντα εν καφεοδένδρων
και µαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου
και αγοράσθη εξ εταιρείας
και εσυσκευάσθηκε.
Αγορασθέντα τε υπό ηµών
εντός µικρής σακουλίτσας
ή κουτιού ή ßαζακίου
Και ετοιµάσθη τας πρώτας ώρας
κατά τας πρωινάς.
Και εισέπεσε εντός ποτηριού
και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.
Και πάλιν άφρισε µετά δόξης
τσίτα κάνων κοιµητούς
ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.
Και εις το ρεύµα το πάγιον,
το χρήσιµον, το µιξεροκινόν,
το εκ της δεής επαραγόµενον
το συν ψυγείου και θηκών συνεργαζώµενο,
ωστε παρασκευαζώµενο,
παγακίων και υδάτων ψυχρών.
Εις µίαν, καφετερίαν, οµαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν.
Οµολογώ εν τσίµπηµα εις µπισκότου εκ του µπολ.
Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.
Και να είναι η ζάχαρη λιωµένη.
Αµήν.[/b]
